Steenbergse schrijfster biedt troost met gedichten

STEENBERGEN - Om aan te geven waar Steenbergenaren in deze coronatijd mee bezig zijn, worden verschillende mensen naar voren geplaatst met hun persoonlijk verhaal. Wat houdt hen bezig? Hoe gaan ze om met crisis? Welke mogelijkheden worden benut om anderen bij te staan? In dit verhaal komt de Steenbergse schrijfster Vivianne aan het woord. Zij vindt het belangrijk om mensen woorden te geven en te troosten. Haar eigen ervaringen zijn hierbij een basis waar ze uit put.

In een moeilijke tijd is het voornaam dat mensen elkaar steunen. Ieder doet dat op z'n eigen manier van verpleegster tot brandweerman en van handhaver tot een helpende burger in de wijk. Vivianne uit Steenbergen schrijft voor mensen. "Ik ben heel dankbaar dat het schrijven op mijn pad is gekomen. Het is een mooie uitlaatklep en mensen kunnen er iets mee", laat ze weten. "Omdat ik zelf veel heb meegemaakt in mijn kinderjaren kan ik erover schrijven, ook om mijzelf te helen van wat mij is afgenomen in mijn kinderjaren."

Schade

Vivianne is misbruikt door haar biologische vader van kinds af aan. "Ik ben vooral bezig om mezelf te bevrijden van mijn heftig verleden wat ik deel met mijn verwekker. Door alles wat ik meegemaakt heb en nog meemaak, zit ik in de bijstand. Dat komt omdat het psychisch en lichamelijk veel impact heeft en ook z'n schade heeft nagelaten op mijn gezondheid. Ondanks mijn beperkingen, gelet op mijn gezondheid, ben ik hard bezig inkomsten te creëren vanuit het schrijven." Het liefst zou Vivianne meer lezingen willen geven, maar het publiekelijk optreden heeft een kanttekening in haar leven.

Kracht

"Ik heb nog steeds last van de man die mijn leven tot een hel heeft gemaakt", vertelt ze. "Een signeersessie is een keer verstoord door hem. Dit heeft grote gevolgen voor mijn schrijverschap en het is lastig om hem buiten te houden, omdat een contactverbod er nog niet is. Hij heeft mij al teveel jaren onderdrukt, voor schut gezet en het schrijven heb ik nu op eigen kracht bereikt. Inmiddels ben ik volwassen en heb het recht op vrijheid om mezelf te ontwikkelen zonder hierbij lastig gevallen te worden. Een groot deel van mijn leven is reeds afgenomen. Ik verkies liefde boven haat. Dat is volgens mij de reden waardoor ik zware stormen heb overleefd en mij nog steeds staande kan houden. Liefde is een medicijn en haat is gif voor je lichaam."

Gedicht

De coronacrisis houdt Vivianne ook bezig. "Het zijn zeer bizarre tijden. Iedereen wordt nu echt op zichzelf en op elkaar terug geworpen. Ik heb het volgend gedicht geschreven."

'Terwijl velen vechten en bang zijn voor hun gezondheid en het virus proberen boven te komen, zijn er toch weer mensen die door lege schappen voedsel misgrijpen en nu wel tekortkomen.

Lieve mensen, er is voedsel genoeg als we ons allemaal niet als hamsters gaan gedragen. Onze chauffeurs, hulp/zorgverlening en vakkenvullers draaien nu overuren om ons te helpen en het virus te kunnen verjagen.

We zitten nu misschien veel binnen, maar met elkaar en alle adviezen gaan we dit zeker met elkaar overwinnen.

Alles wat aandacht krijgt groeit, laat dit liefde zijn die juist nu extra voor elkaar open bloeit.

Samen zijn we sterk.'

Waardevol

"Ik zou graag met mijn ervaringen anderen willen helpen", vervolgt Vivianne. "Ik zou hen willen adviseren wat ik reeds heb doorlopen om het hen een stukje lichter te maken. Ik zit nog niet makkelijk in mijn gezondheid. Ik kan niet veel achter elkaar. Het schrijven is ideaal voor mij, en alles eromheen, omdat ik zo mijn eigen tijden kan inplannen en de rust kan nemen die helaas nog nodig is aangezien mijn lichaam er na een poos mee stopt. Het is mijn droom om zoveel mogelijk mensen te raken, te inspireren en daar waar ik kan hen net dat kleine steuntje in de rug te bieden. Ik heb twee manuscripten klaar. Dit is voor mij nu een mooie afleiding in moeilijke tijden en een waardevolle bezigheid." Op www.creavive.nl is te zien wat Vivianne zoal heeft geschreven en gemaakt