‘Na 34 jaar vind ik Vlissingen nog steeds mooi’

VLISSINGEN - Helge Prinsen portretteert in de rubriek ‘Ik ben Vlissingen’ elke week een van haar stadsgenoten. Met haar korte portretten wil ze bekende en minder bekende Vlissingers in de schijnwerpers zetten en zo een mooi beeld van de stad schetsen waar zij is geboren en getogen.

Marcela Simons-Clarisse (56). Getrouwd, 1 dochter. Geboren in Tilburg. Woont sinds 1988 in Vlissingen. Is pianolerares en docente muziek en CKV aan het Scheldemond College.

“Vanwege mijn Zeeuwse roots kende ik Vlissingen. De zee hè. Geweldig. Altijd relaxed. Mijn vader kwam uit Middelburg. Hij zat op de grote vaart. Ontmoette mijn moeder in Chili.”

“Mijn man ken ik van het conservatorium. Na ons diploma was er veel werk hier. Meteen pianoles gaan geven. Aan honderden leerlingen tot nu toe. De oudste woont in Ter Reede.”

“Ook groepslessen en koren. Je doet iets samen. Samen een ritme. Samen ademhalen. Dezelfde woorden en gevoelens. Naar iets toewerken. Je voelt je daardoor even vrij van alles.”

“Na 34 jaar vind ik Vlissingen nog steeds mooi. De historische straatjes. De gekleurde huizen. De duinen. De havens. De hertjes in het Nollebos en Westduin. Zelfs vossen zie je.”

“Of een enorm concert van kwakende kikkers. De kleuren van de bomen en planten in de avondzon. Alsof je in een film loopt. Dan denk ik: je zal hier toch maar mogen wonen.”

“Wat cultuur betreft kan het wel wat beter. Niet dat hier niks is hè. Maar de professionals trekken toch naar de grote steden. Wij zijn nu de enige twee pianoleraren in Vlissingen.”