Jan Prop geniet na veertig jaar nog steeds van elke werkdag

HOOGERHEIDE - Jan Prop heeft een blauw-groen hart. “Kom niet aan de gemeente Woensdrecht, want dan kom je aan mij”, zegt de woordvoerder en kabinetschef. Prop is veertig jaar in dienst bij zijn geliefde gemeente. “Ik ga elke dag met veel plezier naar mijn werk.”

Ook na vier decennia is geen dag hetzelfde. “Je kunt van alles plannen, maar in mijn baan kan één telefoontje alles omgooien. Je weet nooit hoe het loopt”, zegt Jan Prop. Ook in een gemeente als Woensdrecht. Prop is geboren en getogen in Hoogerheide. “Ik heb er drie keer aan gedacht om weg te gaan. Een keer was ik al op weg naar een gesprek om ja te zeggen. Ik kwam toen in een file terecht en dacht bij mezelf: ‘Wil ik dit elke dag?’ Ik ben omgekeerd en heb de baan afgezegd. De andere twee keer vroeg de gemeente Woensdrecht me te blijven. Dat heb ik zeer gewaardeerd.”

Geldkoffer

Prop is stapje voor stapje op de plek gekomen waar hij nu zit. Bij hem thuis was vroeger geen geld om te studeren, dus toen hij op zijn zestiende van de mavo kwam, kon hij aan de bak. Na een paar maanden werk in een magazijn vond hij onderdak bij de Rabobank. Hij verzorgde een deel van de financiële administratie, fiatteerde handgeschreven overboekingen, verwerkte cheques en liep af en toe met een volle geldkoffer over straat. “Je kunt het je niet meer voorstellen.”

Pakken

Via via kwam hij op de afdeling sociale zaken van de gemeente Woensdrecht terecht. Zijn ouders waren blij. “Ze vonden het een erebaan. Ik moest wel een paar driedelige pakken aanschaffen, want in die tijd was een stropdas verplicht op het gemeentehuis. En als je haar te lang was, vroeg de gemeentesecretaris of je kapper met vakantie was. Dan wist je hoe laat het was.”

Openbare werken

Na vier jaar sociale zaken verhuisde Prop naar openbare werken, toen nog een op zichzelf staand onderdeel. “In die tijd werd er ontzettend veel geld geïnvesteerd in de vliegbasis. Het waren de jaren ‘80, de jaren van de kruisvluchtwapens. Het was erg druk. Leuk, maar er zaten ook vervelende dagen tussen. Zeker voor de gemeenschap was het lang niet altijd leuk met alle protesten.”

Hellevoetsluis

Door een reorganisatie werd openbare werken samengevoegd met het secretariaat en kwam Prop dichter bij het dagelijks bestuur te staan. Toenmalig burgemeester Herman Klitsie vroeg hem begin jaren ‘90 een open dag te organiseren. “Dat werd een redelijk succes”, is Prop bescheiden. “Klitsie vroeg daarna of ik zijn voorlichter wilde worden. Als wethouder in Hellevoetsluis had hij daar ook mee gewerkt, zei hij. Aan heb hem ik me erg kunnen optrekken.” Prop volgde een aantal opleidingen, schreef een scriptie met de veelzeggende titel ‘Voorlichten wordt communiceren’, bracht dat idee in de praktijk in aanloop naar de soepel verlopen gemeentelijke herindeling van 1997 en bij de komst van een centrum voor verslaafden in de Koningin Wilhelminakazerne in Ossendrecht en raakte langzaam maar zeker meer bedreven in het vak.

Strak gezicht

Toch ben je nooit voorbereid op een dag als 1 december 2006. “De moord op Jesse Dingemans is het ergste dat ik heb meegemaakt”, zegt Prop. “Het zette de hele wereld op zijn kop. Iedereen in Hoogerheide kende Jesse en zijn familie. Zoiets vergeet je nooit.”

Als voorlichter moest Prop pers uit binnen- en buitenland te woord staan. Hij werkte zes dagen aaneengesloten door. “Je kunt het niet loslaten. Van binnen huil je, maar je staat iedereen met een strak gezicht te woord en probeert alles in goede banen te leiden. Het lijkt alsof je een gespleten persoonlijkheid hebt.” Prop heeft geworsteld met de zinloze moord. “Het verandert je kijk op de wereld. Je moet het allemaal een plekje geven.”[l]

Cross

In zijn loopbaan heeft Prop ook veel mooie dingen meegemaakt. Het bezoek van de Canadese oorlogsveteraan Dennis Whitaker staat hem bijvoorbeeld nog bij, net als de reis naar Canada toen daar de Slag om Woensdrecht werd herdacht. Daarnaast heeft hij Woensdrecht op de kaart helpen zetten als wielergemeente. “We vonden dat Adrie van der Poel in 2000 een afscheid moest krijgen in zijn geboortedorp. Dat was met 20.000 mensen en een live-verslag op televisie een doorslaand succes.” Aangemoedigd door de UCI en het gemeentebestuur werd de GP Van der Poel een jaarlijkse cross. “Woensdrecht was al bekend van de vliegbasis en nu ook van de GP, hoewel we al een wielergemeente waren. Woensdrecht ademt fietsen, maar zo’n cross, op het hoogste level, brengt ons enorm positief in beeld. Het is fijn dat je daar een klein steentje aan kunt bijdragen.”