‘Ondanks de onzekere tijden ga ik nog lang niet stoppen’

VLISSINGEN - Helge Prinsen portretteert in de rubriek ‘Ik ben Vlissingen’ elke week een van haar stadsgenoten. Met haar korte portretten wil ze bekende en minder bekende Vlissingers in de schijnwerpers zetten en zo een mooi beeld van de stad schetsen waar zij is geboren en getogen.

Dennis Gillissen (47). Single, 1 dochter. Geboren in Vlissingen. Achtste generatie slager. Hofleverancier sinds 1992. Woont nog steeds in het pand waar zijn voorvaders een slagerij hadden.

“Het ambacht heeft me altijd aangesproken. Divers. Met de tijd en de vraag meegaan. De klanten zijn bewuster. Willen weten waar het vlees vandaan komt en nemen hoogstens wat minder.”

“Als kind ging ik al mee vlees leveren aan de scheepvaart. De Olauline. De vissersschepen. De sleepboten. De meeste zijn verdwenen. Dat beeld dat ik als klein ventje had, mis ik wel eens.”

“Vroeger, op de Ichtusschool, zat je maar met een stuk of acht leerlingen in een klas. Zo weinig kinderen woonden er in het centrum. Nu zie je dat veel jonge gezinnen weer terugkomen.”

“Ik merk dat steeds meer mensen een tweede huis in Vlissingen hebben. We zijn geen saai stadje meer. Meer hotels ook. De toeristen blijven overnachten. Eerst zag je juist dagjesmensen.”

“Ondanks de onzekere tijden ga ik nog lang niet stoppen. Of er een negende generatie komt weet ik niet. Mijn dochter van negen wil nu juf worden. Een slagerij hebben is hard werken.”

“Nu, op mijn vrije dag, ben ik bezig met het afbraden van spareribs. Die sturen we op naar de jaarlijkse wedstrijd. Mijn lievelingsstukje vlees? Een ribeye steak. Maar vanavond eet ik vis.”