Aan de keukentafel met Alexander Koppelmans: ‘’Ik ben mijn bedrijf gestart om anderen te waarschuwen’

Ondernemers zijn vaak dag en nacht bezig met hun onderneming. Maar wat drijft hen? Wat is hun motivatie? En waar liggen zij ‘s nachts van wakker? In ‘Aan de keukentafel met...’ gaan we met hen in gesprek en gaan we op zoek naar het bijzondere verhaal dat zij te vertellen hebben. Deze week: Alexander Koppelmans. 

Je hebt een lange weg afgelegd om te komen waar je nu staat. Het ondernemerschap kent hele hoge pieken en hele diepe dalen, dat heb jij aan den lijve ondervonden.
Dat geeft mij een heel rijk gevoel. Ik heb 27 jaar gebouwd aan een reclamebureau in Goes. We werkten voor prachtige bedrijven, meer dan 10 multinationals. Zij vroegen aan ons hoe ze hun producten het best konden verkopen. Platenmaatschappijen vroegen ons hoe ze een dvd moesten verkopen. Dat is toch ongelofelijk, dat vraag je aan Xander Koppelmans uit Goes? Bij die multinationals was ik de langstzittende, weliswaar was ik leverancier, maar ook kind aan huis. Ik vind het leuk om te helpen, om problemen op te lossen. Dat vind ik leuk, vaak los ik die problemen op met communicatie.

Zie jezelf dan als een soort probleemoplosser?
Ja, dat kun je wel zeggen. Maar ik had dat tot die periode nooit zelf meegemaakt. Ik kom uit een warm gezin en mijn leven was tot dan toe één groot feest. Het was niet moeilijk, het was heel lief, vriendelijk en positief met lieve mensen. En dan gaat het in één keer uit onverwachte hoek volledig mis.

Dan doel je op de hack, want jouw bedrijf is slachtoffer geweest van een hack. Wat was het doel van die hack, wilden ze geld?
Nee, helemaal niet. Vergelijk het met een winkel waar iemand voorbij rijdt en een brandbom naar binnen gooit. Jouw hele winkel brandt af en hij rijdt gewoon door. Dan blijf je zelf achter met de vraag: waarom was dit, hallo?

Ik kan me voorstellen dat dat je heel erg bezighield?
Absoluut. Je gaat nadenken wie zoiets gedaan kan hebben. Is het een concurrent, is het een ex-werknemer of hebben ze een vergissing gemaakt. Per ongeluk de verkeerde digitale deur binnengegaan. Wie doet zoiets?

De hack was op een ochtend. We dachten dat we alles goed hadden geregeld met firewalls, antivirusprogramma’s, back-ups, etc. Op het moment dat het gebeurde moesten we eerst een beetje lachen. Maar dat lachen vergaat je vrij snel, moet ik zeggen. We hadden onze systeembeheerder gebeld en die wilde de boel opstarten, maar de back-ups waren weg. We hadden niks meer. Orderdata was weg, de planning, telefoonnummers waren weg, we konden zelfs niet meer bellen, want de server waarover we belden was ook verdwenen.

Ondernemen is soms ook een eenzaam bestaan, zeggen we wel eens. Heb je dat nu ook ervaren?
Helemaal waar. Iedereen keek naar mij, alsof ik het allemaal weet. Ik wist niet wat me was overkomen, wie het gedaan heeft en de oplossing weet je ook niet.

Dan moet het ergste nog komen, want de hack is nog maar het begin.

Als ondernemer werk je al hard, maar nu moest er een flink tandje bij en wel maanden aan een stuk. En dat terwijl je klanten zich een hoedje schrikken en nieuwe orders uitstellen of omleiden naar andere leveranciers. De stress die de hack met zich meebrengt was te veel. Ik raakte voor de tweede keer bewusteloos bij een tankstation, dat was het moment dat ik naar de huisarts ging. Ik had een burn-out en kwam thuis te zitten. Op het moment dat het iets beter ging en ik weer naar de zaak ging, zag ik dat het misliep. Aan hun inzet lag het niet, maar de orders liepen terug terwijl de kosten stegen. De weg naar beneden was ingezet en het was niet meer terug te draaien.

Het faillissement was onafwendbaar?
Helaas wel. Het moment dat je met de dikke envelop het faillissement aanvraagt is echt verschrikkelijk. Ik heb keihard zitten huilen in de auto. Nooit geweten dat een mens zo hard kan huilen.

Is er schaamte?
Nee, dat voel ik niet. Ik vind het wel heel erg. In mijn onwetendheid heb ik fouten gemaakt. Ik heb het hackers te makkelijk gemaakt door geen 2-staps verificatie in te stellen en te makkelijke wachtwoorden te gebruiken. Eigenlijk is iedereen een IT-bedrijf, als je zo afhankelijk bent van automatisering ben je een IT-bedrijf. Dat geldt niet alleen voor mij, fotostudio’s, maar ook bakkers. Of je nu je recepten digitaal bewaart, je kassasysteem. Iedereen is een IT-bedrijf.

Ik ben mijn nieuwe bedrijf 2 jaar geleden begonnen om anderen te waarschuwen, maar vooral ook om te vertellen wat je er tegen kunt doen. Die bedrijven die mij hierbij helpen bewonder ik echt. Zij zien mijn naam, weten dat ik failliet ben en toch investeren ze meerdere tonnen in mij. Daar maak ik een buiging voor.

Daar is een nieuw bedrijf uit ontstaan, als ik het zo hoor?
MKB Cybertraining. We zijn het gaan laten zien bij banken en verzekeringsmaatschappijen. Die zien het helemaal zitten, dit is wat we nodig hebben. We zijn nog maar net live, pas vanaf april dus jullie hebben echt een primeur. We willen op MKB Cybertalk.nl minstens 50 podcasts opnemen, waarin we praten met ondernemers over cyber. Hoe ga je ermee om en wat kun je ertegen doen. Geen tijd voor schaamte, het is tijd voor actie.

Ik ben in Sprundel gaan wonen. Ik heb een brief geschreven naar de gemeente. Mijzelf voorgesteld als Communicatie Adviseur op het gebied van cyber en verteld dat ik in de gemeente ben komen wonen. De burgemeester heeft enkele weken later mij uitgenodigd en naar mijn verhaal geluisterd. Ze gaf mij direct drie opdrachten mee. Hoe tof is dat, in een stad waar ik niemand ken en niemand mij kent, krijg ik zo’n mooie kans om een nieuw leven op te bouwen. Dat heb je als mens echt nodig, het is niet alleen je eigen verdienste, maar de omgeving moet het ook toelaten.

Knap, petje af Xander!
Ja, ik vind het echt heel tof. Gaaf dat het er staat.

Dan brengt ons weer terug bij het begin, Xander de Probleemoplosser, Je gaat weer de problemen van anderen oplossen, maar je hebt eerst die van jezelf opgelost. Van wie heb je die eigenschap?
Van mijn vader, mijn lieve vadertje. Dat was echt een probleemoplosser. Niet zelfzuchtig, vooral een creatief lief mens. Altijd mijn voorbeeld geweest, Harry Koppelmans.

En dan de laatste vraag: met wie zou jij het liefst aan de keukentafel zitten?
Poeh, wat een lastige vraag. Ik ben dan geneigd om juist te kiezen voor een heel controversieel persoon. Niet omdat ik het met die persoon eens ben, maar juist om te snappen wat er in zo’n iemand omgaat. Te snappen hoe hij denkt. Dan kies ik iemand die het een verstandig idee lijkt om een bomaanslag in Moskou te plegen. Als ik weet hoe zo’n persoon denkt, word ik zelf rustiger. Ik snap dat namelijk totaal niet. Met Michelle Obama kan ik een dolle middag beleven, maar als ik toch de kans heb, dan wil ik juist met iemand zitten die heel ver van mij afstaat.

Naam:
Xander Koppelmans

Leeftijd:
59 jaar

Bedrijf:
Xtract BV en MKB Cybertraining BV

Gevestigd:
Sprundel

Burgerlijke staat:
Samen met mijn fantastisch lieve partner Natasja Hilverink

Kinderen:
Één zoon, Joeri (34 jaar oud)

Naast je dagelijkse werk, waar haal je nog meer voldoening uit?
“Ik houd van reizen, maar dat komt er in de praktijk niet van. Ik mag graag bezig zijn aan mijn eigen huis. Ik noem dat altijd therapeutisch knutselen.”