Debby is verweven met Scouting Maria Goretti

HOEVEN - Op maandag 26 april vond de jaarlijkse lintjesregen plaats. De Halderbergse Bode zet de zeven gedecoreerden in onze gemeente, allen benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau, in het zonnetje. Deze week als laatste in de rij aandacht voor Debby Santbergen-Koevoets (41), al 35 jaar lid van Scouting Maria Goretti.

In die 35 jaar heeft Debby bijna alle rollen, functies en ondersteunde taken verricht, zoals (team) leidster, praktijk- en groepsbegeleider, bestuurslid, penningmeester en voorzitter. Hiernaast was ze onder meer lid van het regiobestuur West-Brabant en regiocoach bij Regio West-Brabant. Debby werd al op 7-jarige leeftijd lid en heeft het vanuit huis meegekregen, haar vader Jack Koevoets heeft namelijk in Breda bij de scouting gezeten. “Toch wilde ik dit echt zelf. Ik heb er destijds zelfs mijn andere hobby’s voor opgegeven. Zo zat ik ook bij de majoretten, wat ook heel leuk was. Dat botste nogal eens omdat sommige activiteiten tegelijkertijd waren. Uiteindelijk ging ik toch liever op kamp met de scouting dan naar een optreden,” vertelt ze.

Mijn clubje

“Vroeger was scouting alleen maar voor meisjes. Na je veertiende jaar moest je eraf en ben ik samen met drie vriendinnen naar Etten-Leur gegaan, om op mijn zeventiende alleen terug te komen om leiding te gaan geven. Eerst aan de 7 tot 11 en later aan de 11 tot 14 jarigen. Die laatste is echt mijn clubje, daar zijn vrienden voor het leven uitgekomen.” Naast leidster en teamleidster werd Debby vanaf 2006 ook erg actief in het bestuur. “Tijdens mijn zwangerschap en het opvoeden van de kinderen waren bestuurstaken er wel bij te doen en stond het leidinggeven op een lager pitje.” Haar kinderen Lisa (9) en Stijn (7) zitten niet op scouting. “Hoewel ze wel geregeld met mij meegingen wilden ze geen lid worden nee. Zij hebben meer belangstelling voor andere zaken.”

Buit

Debby is docent Social Work aan de Avans Hogeschool in Breda. “Die maandag had ik vanuit huis een digitale les ontwikkelingspsychologie. We moesten nog 10 minuten en ik zat middenin een uitleg. Komt mijn man Luuk de kamer binnen, wat zó niet mag tijdens eens les, en zegt dat ik echt even moet meekomen. Hij riep onze kinderen, die boven aan het spelen waren, ook naar beneden. Ik had géén link gelegd totdat de deur openging en de burgemeester en mijn familie in de tuin verspreid stonden. Het krijgen van een lintje vind ik, zeker gezien mijn jonge leeftijd, heel bijzonder. Nu de buit binnen is kan ik overal mee stoppen,” lacht ze met een knipoog. Haar tijd bij de scouting ervaart Debby als een aaneenschakeling van leuke dingen. Een van de meest hilarische momenten herinnert ze zich nog goed. “Voor een Pirates of the Carribbean Kamp hadden we bij de slager een echt varkenshart gehaald. Die werd in een koker in de grond gestopt. Een speurtocht zou ons leiden naar de juiste plek. Echter die hebben we nooit meer gevonden. Dus ergens in Bergen op Zoom ligt nog steeds een varkenshart onder de grond verstopt,” lacht ze. “Vooral tijdens dat soort kampen leer je kinderen pas echt goed kennen. Na de laatste avond worden ze weer kind als de ouders ze ophalen en gaan ze glunderend mee naar huis. Dáár doe ik het voor: in de ontwikkeling van het kind een rol spelen en een stukje bijdragen. Ik zeg ook altijd dat ik geen vrijwilligerswerk doe. Het is toch mijn hobby.”