Werken van Thoolse Monique van den Hout te zien bij Kunstuitleen in Goes

THOLEN – Het werk van de Thoolse kunstenares Monique van den Hout is tot en met 1 juli te zien in de Kunstuitleen de Bevelanden in Goes. Ook worden er werken getoond van Jacqueline van Baalen uit Kapelle. 

Naast kunstenaar is Van den Hout illustrator en ontwerper en heeft zich voor haar fotoreeks ‘duikdoeken’ laten inspireren door de Oosterschelde. Van Baalen is opgegroeid tussen de beeldhouwwerken van haar vader en haar hele leven al gefascineerd door structuren. In haar mixed-media-werk combineert zij textiel met verf en maakt zij wandpanelen, materieschilderijen en kunstenaarsboeken.

Fiberart
“Ik vind het heel leuk om in Goes te exposeren”, vertelt Van Baalen. “Ik was zestig jaar geleden de 16.000e inwoner van Goes. Ik heb op veel plekken in de wereld mijn werk tentoongesteld, maar dit is de eerste keer in Goes”. Haar werk laat zich omschrijven als ‘een kunstwerk in het klein dat neergezet kan worden’. “Ik maak fiberart en maak door middel van onder andere mono- en zeefdrukken, gecombineerd met verschillende technieken kunstenaarsboeken. Structuren fascineren mij enorm: ik hou van de gelaagdheid in een materiaal. Kunst is voor mij de transformatie van het ene materiaal in iets compleets nieuws”. Ze werkt ook met oude foto’s die ze krijgt van familieleden, vrienden en kennissen. “Ik voeg ze samen in één boek en maak er als het ware weer één familie van. Op deze manier blijven ze bestaan”.

Oosterschelde
Wat Van den Hout en Van Baalen gemeen hebben, is dat zij allebei constant op zoek zijn naar vernieuwing. Van den Hout is al een aantal jaar bezig met het project ‘duikdoeken’ en voegt hier regelmatig nieuwe dingen aan toe. “Voorlopers van het project waren te zien in de Fundatie in Zwolle, Markiezenhof en het CBK in Middelburg. Het idee voor het project ontstond eigenlijk aan de hand van de foto’s die ik had gemaakt toen ik begon met het zwemmen in de Oosterschelde. Ik deed dit het hele jaar door. Niet omdat ik mee wilde doen met de hype, maar omdat ik op zoek was naar stilte. De schoonheid en de veranderlijkheid van de plek troffen mij. Elke foto vertelt iets over hoe ik mij op dat moment voelde, terwijl ik er zelf niet op sta. De Oosterschelde heeft zo veel verschillende gezichten. Zij kan woest zijn of juist stil. Ik voel een sterke verbinding met die plek en probeer in de tentoonstellingen altijd de beweeglijkheid en het dynamische ervan terug te laten komen. Daarnaast zijn de foto’s gedrukt op doeken die op latten zijn gespijkerd. Ook het ophangsysteem is gewoon te zien. Daarmee wil ik de puurheid van hetgeen wordt verbeeld benadrukken.”