Ik ben Bergen: Jac van den Elshout

BERGEN OP ZOOM - 'Je hoeft hier niet geboren te zijn om hier vandaan te willen komen.' Het zijn gevleugelde woorden die ooit zijn opgetekend door de Antwerpse dichter Bert Bevers. Maar wie zijn die mensen dan die hier zo graag 'vandaan willen komen'? In de serie 'Ik ben Bergen' ga ik op zoek naar het Bergs DNA. Wie woont hier, wat zijn hun verhalen en wat zijn hun dromen. Vandaag gaan we poolshoogte te nemen bij dansleraar Jac van den Elshout.

Heel Bergen heeft jaren geleden het gedoe rond Den Enghel en Jac mee kunnen volgen en het lijkt logisch dat het ook zijn sporen heeft nagelaten bij de dansleraar. Maar als je hem nu vraagt hoe het met hem gaat, antwoordt hij volmondig: “Het gaat weer goed met me.”

Stap

Het viel niet mee, maar hij heeft geen spijt van de stap naar Den Enghel. “In die tijd groeide de bomen tot in de hemel, maar het pand werd te klein en de buurt kreeg last van ons. In Den Enghel kregen we de ruimte om ons te ontwikkelen. Dat het mocht helaas niet zo zijn.” Het faillissement was zwaar volgens Jac: “Vooral financieel. Voor ons waren de twee jaar daarop nog zwaarder. We zaten in de oude dansschool van Janvier, met een echte ‘landlord from hell’. Toen heb ik weleens overwogen om te stoppen met het geven van dansles, maar een vriendin overtuigde me om door te gaan.”

En dat is maar goed ook, want inmiddels heeft Jac alweer vier jaar een dansschool aan de Buitenvest. “We zijn begonnen met een eethoek, bankstel en een koelkast. Nu staat er weer een bar en hebben we de hele ruimte ons eigen gemaakt.” Het geven van dansles heeft Jac altijd gemotiveert. “Dat blijft het allerleukste om te doen. Vooral de variatie en het tussen de mensen staan.

Toen ik lesgaf in de Auvergnestraat zeiden de leerlingen vaak : ‘Ik dans bij Jac’. Niet bij de dansschool van. Dat zeggen ze nog steeds. Dat vind ik altijd een groot compliment. Ik stond en sta graag tussen mijn leerlingen,” Variatie motiveert hem ook en dat heeft hij nu. “De jongste leerling is anderhalf jaar oud en de oudste is 94, er komen kinderen met een beperking en senioren van de Stuyvenberg. Daarbij komen allerlei dansstijlen voorbij. Musical, theater, stijldansen, disco. Die variatie maakt mijn werk geweldig om te doen. Daarom blijf ik het ook nog lang doen.”

Dromen

Het waren moeilijk jaren voor Jac en Edo waarin ook veel in hun privéleven is gebeurd, maar inmiddels voelen ze zich op hun gemak. “Het is helemaal goed zo hier. Ik zou nog kunnen dromen van een eigen kasteel in Frankrijk, maar ik heb vrienden met een huisje daar en dat is veel makkelijker”, lacht Jac. “We hebben in ieder geval geleefd. Zijn de moeilijkheden niet uit de weg gegaan en hebben er het beste van gemaakt”, sluit hij vol trots af.

Wat vind je mooi aan Bergen op Zoom?

“Bergen op Zoom zelf. Alles samen. De diversiteit van het historische met het nieuwe, de mooie straatjes en buurten, maar ook de natuur. Ik denk vaak als ik door de stad loop: ‘Wat is het toch mooi en leuk hier’.

Wat zou je willen veranderen?

“Langzaam maar zeker wordt Bergen een steeds vuilere stad. Ik kan echt boos worden om de nonchalance waarmee de mensen met onze stad omgaan. Je hebt mensen die laten de hond uit, nemen een zakje mee, maar als ze dan geen vuilnisbak zien, gooien ze gewoon dat zakje op straat. Dat soort dingen kan ik echt kwaad om worden. “