Lydia Walbeek stond perplex door lintje

OUDENBOSCH – Tijdens de lintjesregen werden dit jaar acht Halderbergenaren verrast met de komst van de burgemeester die het speldje persoonlijk uitreikte en ieder van hen bedankte voor hun belangeloze inzet. In de afgelopen weken hebben we telkens één van de gedecoreerden in de spotlights gezet. Lydia Walbeek sluit deze reeks af. Zij vertelt hoe het vrijwilligerswerk al meer dan 40 jaar verweven is met haar leven.

DOOR ELS ROMMERS

Dat leeftijd slechts een getal is, bewijst de kwieke 72-jarige Lydia Walbeek. Hoewel ze stopte met werken als telegrafiste na de geboorte van haar kinderen, heeft zij daarna geen dag stilgezeten. "Kort nadat de jongste naar de basisschool ging, werd ik door pastoor Kloeg gevraagd zitting te nemen in de commissie gezinsvieringen", blikt Lydia terug. "Eenmaal per maand was er een gezinsviering, geënt op kinderen. Toen zat de kerk nog stampvol, later liepen de bezoekersaantallen flink terug." De gelovig opgevoede Lydia werd eveneens gevraagd om lector te worden. "Dat vond ik een mooie taak. Aanvankelijk las ik wel drie keer per week in de kerk voor. Mijn favoriete missen waren die van zaterdagavond en zondagochtend. Maar toen alleen de zondagdienst van 11.00 uur nog overbleef, ben ik daar na 12 jaar mee gestopt. In diezelfde tachtiger jaren heb ik op verzoek een buitenschoolse communiewerkgroep opgericht en was ik voorzitter van de werkgroep ten behoeve van het 25-jarig jubileum van pastor Lansbergen."

Bisschop Muskens
Een jaarlijks terugkerend hoogtepunt van het vrijwilligerswerk in de kerk, vormde voor Lydia de bijeenkomst met bisschop Muskens. "Als afgevaardigde van de parochies West-Brabant en Zeeland zat ik in de werkgroep van deken Luykx in de Diocesane Pastorale Raad en heb deze spraakmakende bisschop dus diverse keren van dichtbij mogen meemaken. Ik heb altijd bewondering voor hem gehad."

Competenties en competities
Ook Lydia's hobby's leidden tot de nodige vrijwilligersfuncties. Zo was ze vijf jaar lang bestuurslid van de bridgeclub. En ook de tennisvereniging waar het hele gezin lid van was, deed niet tevergeefs een beroep op haar. "Ik heb in diverse werkgroepen gezeten en ben elf jaar lang competitieleider geweest. Daarnaast heb ik het 45+-toernooi opgericht. Daarvan ben ik vijf jaar toernooileider geweest."

Beeldkracht
Na 25 jaar gaf Lydia het bestuursstokje over aan anderen en sindsdien steekt ze haar energie bij die vereniging voornamelijk in een potje tennis. De volgende vrijwilligersfunctie diende zich echter al snel aan. "Bij het Arboretum zochten ze een baliemedewerkster. Gelukkig maar, want ik heb geen groene vingers", lacht Lydia. "Mijn man wel, dus die helpt mee de tuinen mooi te houden. Gaandeweg ben ik de balieroosters gaan opstellen, een behoorlijke kluif, maar ik kom er altijd uit. Verder ben ik secretaris van videoclub De Camcorder. Daar ben ik terechtgekomen omdat ik meer wilde doen met de filmpjes die ik schoot. Ik heb er veel geleerd, vooral van projecten als het 100-jarig bestaan van de kerk. Filmen is bewerkelijker dan fotografie, maar door de geregistreerde bewegingen krijgen de getoonde emoties wel een diepere dimensie, vind ik."

Jongere generatie
Dat zag ze ook terug op de video die haar buurvrouw maakte toen ze op 26 april werd overvallen door het bezoek van de burgemeester. "Ik was compleet verbijsterd! Mijn man heeft alles in het diepste geheim met Jan Bedaf geregeld. Van schrik sloeg ik helemaal dicht, maar inlevend als de burgemeester is, wist ze mij al gauw op mijn gemak te stellen. Dat mijn vrijwilligerswerk zo gewaardeerd wordt, had ik niet verwacht. Voor mij hoort het gewoon bij mijn leven en dat van mijn gezin. Wel hoop ik dat jongeren beseffen hoe belangrijk het is om je voor de maatschappij in te zetten, dan maken we die met z'n allen een stukje mooier."