'Je moet 300 procent van je vak houden, want écht vrij ben je nooit'

ROOSENDAAL - Ondernemers zijn vaak dag en nacht bezig met hun onderneming. Maar wat drijft hen? Wat is hun motivatie? En waar liggen zij 's nachts van wakker? In 'Aan de keukentafel met...' gaan we met hen in gesprek en gaan we op zoek naar het bijzondere verhaal dat zij te vertellen hebben. Deze week: Annemarie Hendriks - Van Zundert van Fytaal.

Annemarie Hendriks (46) was nog maar 24 jaar toen ze haar eigen fysiotherapiepraktijk begon aan de Brugstraat in Roosendaal. Nu, ruim 22 jaar later, gaat ze er nog steeds voor de volle 200 procent voor. "Ik ben er wel 24/7 mee bezig, ik kan dingen niet zomaar loslaten maar ik vind mijn werk zó leuk dat ik daar niet mee zit.”

Wilde je vroeger fysiotherapeut worden?

Nee eigenlijk niet. Ik wilde verloskunde of geneeskunde studeren, maar ik werd steeds uitgeloot. Toen ben ik ondertussen gestart met de fysiotherapie opleiding en dat beviel zo goed dat ik er uiteindelijk gewoon vol voor gegaan ben. Soms bepaalt het lot dus anders en daar ben ik nu heel blij mee.

En wist je toen meteen dat je een eigen zaak wilde starten?

Ik zat altijd vol met ambities en ik ben nooit bang geweest voor een uitdaging. Ik was een fanatieke student, een fanatieke sporter, dus ja, ik wist wel dat ik jong voor mezelf wilde beginnen. Toen ik hoorde dat er een fysiotherapeut was die ging stoppen met zijn praktijk, besloot ik het risico te nemen. Het was echt een sprong in het diepe. Ik heb heel hard moeten zwemmen om met mijn hoofd boven water te blijven. Er zat een risico aan, maar ik ben ervan overtuigd dat als je doorgaat en bereid bent om hard te werken, dan kom je er wel. Gelukkig is het altijd goed gegaan.

Kon je in die tijd bij iemand terecht voor hulp? Om te sparren?

Nee, eigenlijk niet. Ik heb het allemaal zelf gedaan met een dikke stapel boeken. Natuurlijk waren er wel collega's bij wie ik terecht kon voor vragen en artsen. Je moet ook nooit bang zijn om iets te vragen aan anderen. Dat gebeurt nu ook nog. Ik overleg nu soms ook met andere praktijken of met collega's in het land.

Op dit moment werken je man en je moeder ook in het bedrijf. Is het fijn om ook met hen te kunnen sparren?

Ja, dat is enorm fijn. Mijn moeder heeft altijd de boekhouding gedaan en dat doet ze nu nog steeds. Patrick gaat dat wel van haar overnemen maar het is heel fijn om met familie te werken. Zij gaan ook altijd honderd procent voor de zaak en familie is er onvoorwaardelijk voor je. Het enige nadeel is dat privé en zakelijk door elkaar gaan lopen. Daardoor ben je ook privé vaak met werk bezig."

Je hebt nu eigenlijk vakantie, kan je je werk dan wel loslaten?

Niet helemaal, ik ben ik mijn hoofd altijd met de praktijk bezig. Als je dat niet kan of wil moet je er ook niet aan beginnen, denk ik. Ik ben enorm perfectionistisch en ik ben slecht in dingen loslaten. Wat dat betreft ben ik echt een control freak. Ik ben ook een enorme wakkerligger. Ik probeer dat wel eens uit te schakelen, maar dat lukt niet altijd.

Waar heb je voor het laatst wakker om gelegen?

Dat moet toch de coronacrisis zijn geweest. Aan het begin maak je je vooral zorgen om de gezondheid van je personeel en je patiënten. Later besef je ook dat inkomsten wegvallen, maar je vaste lasten moeten wel gewoon betaald worden. Gelukkig hebben we er uiteindelijk toch iets positiefs van kunnen maken. We hebben een hele lijst met klusjes gemaakt die nog gedaan moesten worden en daar zijn we met z'n allen mee aan de slag gegaan. Zo hebben we elkaar op een andere manier leren kennen en we hadden ook meer tijd voor elkaar. Daarom kijk ik nu ook positief terug op die periode.

Dat klinkt natuurlijk heel mooi, maar het bedrijf waar je 22 jaar aan gewerkt hebt, komt wel onder grote druk te staan.

Dat is zo. In 22 jaar bouw je iets op. Je bent er dag en nacht mee bezig geweest. Maar, er zijn andere ondernemers die veel hardere klappen krijgen. De evenementenbranche bijvoorbeeld krijgt nog steeds klappen. Ik probeer daarom ook niet te klagen. Soms is het zoals het is en we hebben er iets positiefs van geprobeerd te maken. Je hebt geen invloed op zo'n crisis, maar wel op hoe je ermee omgaat.

Is dat één van de eigenschappen die een goede ondernemer moet hebben? Inspelen op dit soort dingen?

Dat denk ik wel. Je moet stressbestendig zijn en snel kunnen schakelen. Je moet tien stappen vooruit kunnen denken en overal oren en ogen hebben. En je moet natuurlijk driehonderd procent van je vak houden, want écht vrij ben je nooit.

Ben je eigenlijk streng als baas?

Ik denk het niet, al moet je dat eigenlijk aan de medewerkers vragen. Ik denk dat ik best makkelijk ben. Ik zie de medewerkers ook niet als personeel, maar meer als collega's. Natuurlijk zijn er regels waar ze zich aan moeten houden, maar ik geef ze veel vrijheid. We hebben een heel goed en fijn team en ik vertrouw op ze. We werken overigens niet alleen met fysiotherapeuten. In de loop van de jaren zijn we een therapeutisch centrum geworden met ook osteopathie, diëtetiek, psychologie, podotherapie, ergotherapie etc. Daarnaast hebben we verschillende specialisaties in huis zoals kinderfysiotherapie, oedeemfysiotherapie, manuele therapie en oncologie-fysiotherapie.

Zelf heb je je gespecialiseerd in oncologiepatiënten. Waarom?

Ik zocht meer diepgang in het werk en het heeft natuurlijk ook deels te maken met wat je meemaakt in je leven. Ik wilde echt iets betekenen voor mensen. Bij oncologie behandel je mensen vaak voor een langere tijd en je bouwt dan echt een band op met iemand. Het is ontzettend mooi om iemand zwak binnen te zien lopen, die vervolgens een stuk fitter weer naar buiten loopt. Natuurlijk heb je ook de andere kant van de medaille, wanneer iemand komt te overlijden. Dat is zwaar, maar het geeft ook veel voldoening nog iets te kunnen betekenen.

Met wie zou je zelf wel eens aan de keukentafel willen zitten?

Ik zou wel eens in gesprek willen met de politiek en dan het liefst met de minister van zorg: Hugo de Jonge. De vergoedingen in de zorg zijn zo slecht geregeld. Het is enorm oneerlijk verdeeld. Ik zou wel eens willen weten of hij realiseert wat wij als zorg allemaal doen en welke kosten bijvoorbeeld chronische patiënten hebben waar ze zelf voor op moeten draaien. Er worden veel dingen geregeld vanachter een bureau, maar die mensen hebben totaal geen inzicht op hoe het er op de werkvloer aan toegaat. Dat zou echt anders kunnen te beginnen met het verminderen van de macht van de zorgverzekeraars.