Aan de keukentafel met Mariëlle van Overveld: ‘Mijn doel is niet om miljoenen te verdienen’

ROOSENDAAL - Mariëlle van Overveld werd acht jaar geleden eigenaresse van Boer, Winkel van het Land, nadat haar man overleed aan kanker. Onder de regie van Mariëlle is het bedrijf een andere kant opgegaan. “Als Corné er nog was geweest, hadden we nu dit niet gedaan”, vertelt Mariëlle.

Kan je dat uitleggen?
Het bedrijf was van mijn schoonouders en van oorsprong teelden wij sperziebonen, zowel hier als in Zuid-Frankrijk. We hadden klanten als een Lidl, Super de Boer en ga zo maar door. Als Corné er nog was geweest, waren we daar nu nog steeds mee bezig geweest. Dat was zwaar werk met veel stress. Je had soms vijf verliesgevende jaren om uiteindelijk weer één goed jaar te draaien met winst.

Maar toen Corné overleed, besloot jij dus iets anders te doen?
Ik heb het twee jaar lang geprobeerd. We hebben twee verliesjaren gedraaid en toen heb ik besloten om te stoppen met de sperziebonenteelt hier in Roosendaal. Je bent constant in onderhandeling met supermarkten en je bent altijd te duur. Dat spel is niet voor mij gemaakt. Ik had dat niet in mijn vingers. Dat was even heel hard, vooral ook voor het personeel dat daardoor hun baan verloor, maar het was de beste keuze die ik gemaakt heb. Nu focussen we ons op de sperziebonen in Zuid-Frankrijk met één vaste klant en de winkel hier waar we lokale verse producten verkopen. Dit had hij ook geweldig gevonden, maar dat kwam destijds gewoon niet in ons hoofd op.

Wilde je vroeger altijd al boerin of ondernemer worden?
Nee, ik heb ooit wel eens geroepen dat ik kinderarts wilde worden. Later heb ik sociale geografie gestudeerd in Utrecht, maar met die studie heb ik eigenlijk niets gedaan. Ik wilde voor Buitenlandse Zaken gaan werken in Den Haag, maar ik werd tijdens mijn studie verliefd op een boer. Na mijn studie heb ik nog een tijdje als assistent bedrijfsleidster gewerkt in een supermarkt, maar toen ik zwanger was van de tweede ben ik daar gestopt en ben ik de administratie van het bedrijf gaan doen. Ik ben ook nooit echt een planner geweest. Dingen overkomen je en daar moet je op anticiperen.

Dat lijkt me een handige eigenschap voor een ondernemer?
Ja, dat is het ook. Het zit deels in mijn karakter, maar ik heb dat ook van Corné geleerd. Als je in de teelt zit, dan ben je afhankelijk van factoren zoals het weer. Dat kan je niet veranderen, dus dan moet je je er ook niet druk om maken.

Welke eigenschappen moet een goede ondernemer hebben?
Dat is moeilijk te zeggen. Er zit een gigantisch verschil tussen een zzp’er of een eigenaar van een miljoenenbedrijf. Je moet kunnen anticiperen op veranderingen. Als je behoefte hebt aan duidelijkheid en regelmaat, dan moet je geen ondernemer worden. Maar, wat is een goede of succesvolle ondernemer? Is dat als je veel geld verdient? Mijn doel is niet om miljoenen te verdienen en een huis in Zuid-Afrika te kopen. Ik vind het veel leuker om de winkel te hebben waar mensen elkaar ontmoeten. Het contact met de supermarkten vond ik daarom ook niet fijn. Ze bellen alleen als er een klacht is, maar nooit om te zeggen dat je een top partij hebt geleverd. In de winkel heb je een veel leukere wisselwerking met de klanten. Als je tevreden klanten en personeel hebt, dan maakt je dat ook een succesvol ondernemer toch?

Zijn er valkuilen voor jou als ondernemer?
Ik ben niet zo gestructureerd. Ik woon natuurlijk bij het bedrijf en in principe werk ik zes dagen in de week. Soms neem ik een dagje vrij, maar dan ben je onbewust toch snel weer met werk bezig. Daarnaast neem ik vaak beslissingen met mijn onderbuikgevoel. Dat is niet altijd statistisch bewezen en daar moet ik echt aan werken. Naarmate je groter wordt als bedrijf moet je weten wat wel en wat niet werkt.

Werken je zoons in het bedrijf?
Gijs en Paul werken nu beide in het bedrijf. Gijs kwam in het bedrijf toen onze bedrijfsleider wegging. Ik zat toen echt even in de knel, hij was een jaar of 19 en deed een opleiding tot houtbewerker. Hij besloot toen tijdelijk thuis te komen werken. Dat zou hij een jaartje doen, totdat ik het allemaal weer op de rit zou hebben, maar hij vind het leuk en werkt er nu nog steeds. Vooral de teelt vindt hij heel interessant, dus hij gaat ook regelmatig naar Zuid-Frankrijk om daar de zaken te regelen. Paul was ook bezig met een studie, maar dat was het net niet. Hij is toen ook in het bedrijf komen werken en zit er ook nog steeds.

Gaan zij het bedrijf ooit overnemen?

Dat weet ik niet. We hebben vorig jaar wel een gesprek gehad met een coach om verwachtingen naar elkaar uit te spreken. Het is belangrijk dat we blijven communiceren. We hebben een lap met grond en een aantal loodsen en ooit wordt dat van hen. Ze zien het nu nog echt als mijn bedrijf en nog niet als dat van hen, maar het is wel belangrijk dat ze gaan uitzoeken wat ze er later mee willen.

Lig je wel eens ergens wakker van?

Nee, ik heb de heerlijke eigenschap dat ik heel goed slaap. Vaak lees ik nog even wat en dan val ik als een blok in slaap. Dat is echt een geluk, want ik wordt altijd uitgerust wakker. Misschien helpt het ook dat ik een hele dag fysiek bezig ben. Als ik al zorgen heb, dan is het om mijn kinderen. Zakelijk maak ik me nooit zo’n zorgen. Dat kan altijd wel opgelost worden, linksom of rechtsom.

Waar wil je over vijf jaar staan?
Ik hoop dat we dan echt een soort community hebben opgezet. Een ontmoetingsplek. We hebben binnen nu een grote keuken gerealiseerd waar we workshops willen gaan geven. Ik heb bijvoorbeeld ook een samenwerking met het Da Vinci College voor kookworkshops en zo wil ik nog veel meer samenwerkingen aangaan. Eten kan enorm verbinden. Jong en oud, maar ook andere culturen. Dat lijkt me prachtig.

Laatste vraag: Met wie zou jij aan de keukentafel willen zitten?
Ik heb daar over nagedacht, maar dat is natuurlijk Corné. Ik zou graag de laatste jaren met hem willen bespreken. Dan zou het even over het bedrijf gaan en daarna al snel over de kinderen. We zouden beginnen met een koffie, maar al snel overschakelen op een biertje. Ik had hem graag laten zien waar we nu staan en wat we allemaal doen.