Johnny van Rijsdijk: ‘Ik heb geen spijt van mijn tijd op straat’

ROOSENDAAL - Hij was Roosendaals’ bekendste zwerver: Johnny van Rijsdijk. Maar ruim drie jaar geleden besloot hij zijn nomadenbestaan na 32 jaar op te geven voor een eigen huisje. Hij kreeg een woning toegewezen bij Abbeyfield aan de Sint Theresiastraat in Roosendaal. “Ik heb die keuze gemaakt en daar ga ik nu vol voor”, vertelt hij. Toch zie je Johnny nog regelmatig met zijn rolstoel door de straten van Roosendaal rijden.

Wie binnenkomt bij Johnny, hoort meteen zware metalmuziek uit de speakers knallen. Dat is niet gek, want Johnny is een groot fan van bands zoals AC/DC en Kiss. Aan de muren hangen posters van vrouwen en zijn eigen tekeningen. Stuk voor stuk ontwerpen voor een nieuwe soort Ferrari, zijn lievelingswagen. Midden in de woonkamer staat het karretje dat Johnny zo’n twintig jaar geleden heeft meegenomen vanuit Schiphol. Jarenlang was de inhoud van dat wagentje zijn enige bezit. Hij liep ermee door de straten van Roosendaal, totdat hij in een rolstoel terechtkwam.

Twee grote kasten in de kamer staan helemaal gevuld met ordnermappen. Hierin bewaart Johnny alles wat hem dierbaar is. Van zijn eigen tekeningen tot magazines en van krantenknipsels tot zijn administratie. “Het zijn 240 mappen”, vertelt hij trots en hij weet precies wat hij waar bewaard heeft. “Mensen onderschatten Johnny vaak”, stelt Petra Verbrugge, werkzaam vanuit het regionaal Eropaf-team bij WijZijn Traverse. “Maar Johnny is niet dom, hij is alleen een beetje beschadigd.” Petra is één van de mensen die Johnny in de gaten houdt om ervoor te zorgen dat hij wel echt in zijn woning blijft wonen. “Een tijdje terug werd hij weer onrustig en wilde hij op straat gaan leven, dan grijpen we in.”

In de tijd dat Johnny nu in zijn woning woont, is namelijk het beheer overgegaan van Groenhuysen naar GGZ WNB. “Sinds zij gestopt zijn, zijn er een hoop dingen veranderd”, stelt Johnny. Zo is er onder andere volgens hem zonder medeweten van de bewoners de kantine naar boven verplaatst en omdat er geen overleg is geweest met bewoners, voelt Johnny zich niet serieus genomen. “Ik doe daarom alles gewoon in eigen beheer. Ik maak hier mijn tekeningen, ik schrijf een boek en ik doe goed eten”, zegt hij met een lach op z’n gezicht. Hoewel er eigenlijk geen keukentje in de woning zit, heeft Johnny geregeld dat hij toch z’n eigen eten klaar kan maken. “Aardappeltjes of pasta of chinees”, vat hij zijn eten samen.

Is hij niet in zijn woning, dan maakt hij een rondje door de stad. Steevast gaat hij langs bekenden van wie hij bijna altijd wel iets krijgt. Van een biertje tot een broodje shoarma. Hij kent ook half Roosendaal en maakt altijd wel een praatje met de mensen. “Maar ik kom niet zo veel meer buiten”, legt hij uit. “Sinds ik hier zit, doe ik het wat rustiger aan. Ik heb een liesbreukoperatie gehad en het is riskant voor mij om naar buiten te gaan. Dit moet eerst goed genezen en ik ga geen risico’s nemen.” Mede door zijn gezondheid, zou Johnny niet meer op straat willen leven. “Maar de wereld is ook veranderd. Ik heb geen spijt van mijn tijd op straat, het was vroeger echt wel gezellig.” Hij noemt wat namen van andere daklozen van vroeger. De Krekel en Fransje Vis. “Dan gingen we allemaal barbecueën in het park in Breda. Toen kon je nog survivallen, maar als je nu dakloos bent dan krijg je meteen peperdure boetes.” Voorlopig blijft Johnny dan ook wonen waar hij woont. “Ik mis soms het oude stukje, maar ik heb hiervoor gekozen en dan ga ik er ook voor.”