Aan de keukentafel met Joey Buys: ‘Ik word heel onrustig als ik een half jaar hetzelfde moet doen’

Joey Buys en Boy Tak zijn echte jeugdvrienden. Boy werkte al eerder in de horeca en later in een kookwinkel, maar ook Joey heeft een enorme passie voor goed eten. Toen de twee samen iets wilden opzetten, hoefden ze dan ook niet lang na te denken. “Het moest iets met eten worden.” Resultaat? BBQ Experience Center!

Joey, hoe is het allemaal begonnen?
Eigenlijk ben ik al sinds mijn twintigste eigen ondernemer. Toen ik een studie ging volgen aan het Grafisch Lyceum in Rotterdam besloot ik al om zelf websites te gaan maken voor bedrijven. Dat was mijn eerste eigen onderneming. Tijdens mijn studie heb ik ook stagegelopen bij internetbureau Netvlies en daar ben ik uiteindelijk 12 jaar blijven plakken. Ik ben daar doorgegroeid en uiteindelijk was ik een ondernemer in loondienst. Ik had veel verantwoordelijkheid en ik hoefde weinig verantwoording af te leggen. Dat beviel me wel. Maar, daarnaast heb ik dus ook altijd mijn eigen opdrachten gehad.

Wat is er zo fijn aan ondernemer zijn?
Je kan je eigen koers bepalen en de route uitzetten. Je hebt het helemaal zelf in de hand en er wordt je niets opgedragen. Natuurlijk doe je veel in overleg met je team, maar als we vinden dat we naar rechts moeten, dan gaan we naar rechts.

Wanneer besloot je te stoppen in loondienst?
Dat liep eigenlijk heel vloeiend in elkaar over. Ik wilde al heel lang echt gaan ondernemen en zelf iets opzetten. Samen met Boy ben ik een concept gaan bedenken. We wilden iets met eten doen, maar de barbecuemarkt was toen nog niet zo groot als nu. We hadden dan ook niet meteen een in beton gegoten plan. We zijn eerst gaan testen, bekijken waar behoefte aan is bij de klanten en uiteindelijk zijn we officieel gestart. Gedurende dat traject ben ik steeds minder gaan werken voor Netvlies en steeds meer voor mezelf.

Hoe begin je dan?
We zijn klein begonnen in de Dr. Braberstraat en reden zelf in een busje rond om barbecues te installeren bij mensen en om uitleg te geven. Dat sloeg aan en al snel kwamen we erachter dat we het anders moesten gaan organiseren. Plezier stond toen en nu nog steeds voorop, maar we moesten er wel voor zorgen dat het ook schaalbaar werd.. Uiteindelijk wisten we wel: ‘Dit is geen sideproject. Dit is wat we de komende jaren gaan doen’. Vanaf dat moment besloot ik ook: ‘Ik ga er alles aan doen om dit bedrijf zo ver te brengen als ik kan.’

Jullie zijn de laatste jaren flink gegroeid. Had je dat verwacht?
Het begon als passie en we hadden niet meteen de insteek om er een groot bedrijf van te maken, maar al snel kwam het inzicht dat het dat wel kon worden. We hadden wel verwacht dat het zou groeien, maar niet zo snel. Natuurlijk heeft de coronacrisis daaraan bijgedragen. Vorig jaar zijn we met 170 procent gegroeid ten opzichte van 2019. Het gaat hard, maar we houden ook zelf die druk erop. We zijn continu bezig met hoe we de zaken kunnen optimaliseren en hoe we efficiënter kunnen werken. Dit jaar willen we weer 50 procent groeien.

Wordt je daar niet heel onrustig van?
Nee, juist het tegenovergestelde. Ik word heel onrustig als ik een half jaar hetzelfde moet doen. Dat werkt niet bij mij. Natuurlijk heeft het vorig jaar wel even gepiept en gekraakt toen we zo hard groeide, maar dat maakt het juist ook een leuke uitdaging.

Ben je een goede ondernemer?
Dat kan ik niet van mezelf zeggen. Ik vind het belangrijk dat we dit samen met het team doen. Ik ben geen ondernemer die vanuit zijn ivoren toren met de scepter zwaait. Ik hoop dan ook dat ze mij niet als baas, maar als collega zien. Als een lid van het team. Ze kunnen bij mij aankloppen als er iets is en ik ben iemand die met oplossingen kan komen als dat nodig is.

Ben je streng voor ze?
Ik kan wel zeggen waar het op staat. Moet het anders, dan zeg ik dat ook. Natuurlijk mogen er fouten gemaakt worden, maar ik vind het wel irritant als mensen steeds dezelfde fout maken. Fouten moeten ervoor zorgen dat je beter wordt, dat je er iets van leert. Wij bedenken zelf ook regelmatig nieuwe dingen en die gaan we dan een maand testen. Werkt het niet? Dan hebben we ervan geleerd en dan beschouw ik dat alsnog als een succes. Zonder dat dingen misgaan, kan je bedrijf niet groeien.

Waar wil je over vijf jaar staan?
Dat is moeilijk te zeggen. Binnen de e-commerce kan je eigenlijk niet eens drie jaar vooruitkijken. Er zijn zoveel veranderingen in de markt. Maar, over vijf of zes jaar hoop ik wel dat we een internationaal bedrijf zijn met meerdere vestigingen. We krijgen veel Belgen over de vloer en we zien veel kansen voor de markt daar, dus we hopen volgend jaar een extra vestiging te openen. Dat kan in Nederland zijn, maar ook in België. Dat willen we dan wel doen onder dezelfde randvoorwaarden als nu: plezier voor het team en altijd goed luisteren naar de klant.

Waar zit voor jou nog de uitdaging?

Ik heb altijd meer ideeën dan ik uit kan voeren. Van de tien dingen die ik in gedachte heb, kan ik er dan maar vier of vijf uitvoeren. Dat is wel eens lastig, want ik zie dan ook nog steeds de potentie bij die andere ideeën. Uitdaging voor mij is om dat dan toch los te laten, want als je dat niet doet ben je constant aan het werk. Ik moet soms ook even niet met werk bezig zijn en gewoon met Sylvia rustig op de bank zitten.

Laatste vraag: Met wie zou jij nog eens aan de keukentafel willen zitten?
Uiteraard heb je zakelijk personen waar je veel respect voor hebt. Maar wanneer ik mag kiezen, zijn dat toch mijn kinderen. Jop en Mik, tweeling, zijn te vroeg geboren en daardoor na respectievelijk 2 en 3 weken overleden. Ik zou er alles voor opgeven om met hen aan de tafel te zitten. 

Dat is heftig. Heeft dat impact gehad op hoe jij bent als ondernemer?
Ik denk wel dat dat een rol heeft gespeeld. Vroeger wilde ik de lat altijd hoger leggen. Een 9,5 was niet genoeg, het moest een 10 zijn. Nu besef ik dat andere dingen ook heel belangrijk zijn. Genieten van vrienden, van het leven. Dat besef ik nu veel meer.