Thoolse Debbie Smits door Corona vast in Marokko

THOLEN - Debbie Smits (30 jaar) is geboren in Stavenisse en woont in Tholen Stad. Ze vertrok naar de kust van Marokko om te genieten van de warme zon en om even tot haarzelf te komen. Het tripje van zes dagen is schokkend anders uitgepakt dan ze had verwacht. Door de lock down in Marokko zit ze vast in het Noord-Afrikaanse land. 19 maart zou ze terugkeren naar Nederland, maar dat werd 10 april. Ook deze vlucht is inmiddels geannuleerd. Wanneer ze nu terug kan naar Tholen, is de grote vraag. Toch is ze niet bang. "Sterker nog, ik geloof dat ik hier veiliger zit dan waar dan ook."

DOOR VERA DE GEUS

Debbie Smits is geen onbekende op het eiland. Ze heeft jarenlang gewerkt bij het Hart van Tholen gestaan, zat drie jaar geleden in de voorrondes van Expedtie Robinson en woont al haar hele leven op Tholen. In het nieuwe seizoen gaat ze starten op Kruytenburg in de Eterij op Poortvliet, want naar eigen zeggen is Debbie een echt horecabeestje. De afgelopen twee jaar heeft ze gewerkt in de verkoop binnen en buitendienst bij Fish XL in Yerseke

"Mijn jaar begon nogal ontstuimig dus voordat het seizoen van start zou gaan, wilde ik mezelf even opladen", vertelt Debbie die om die reden afreisde naar Marokko. Ze luierde twee dagen in Tamraght, slenterde twee dagen door de straten van het het pittoreske vissersdorpje Taghazout, hing bij kampvuurtjes op het strand met de locals om vervolgens iets langer dan gepland aan te komen in Imi Ouaddar bij het paradijs van Maxime van Passel uit Gent, genaamd Chernaki Surfexperience. "Zes dagen lang stond mijn agenda vol met surf, yoga en eten", zo vertelt ze.

Terugvlucht

Toen ze vorige week zaterdag arriveerde in haar nieuwe accommodatie was Corona het gesprek van de dag. "Net voor mij waren er twee dames uit Brabant aangekomen die nog niet comfortabel waren met het idee dat ze hier zaten terwijl de pleuris uit zou kunnen breken. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er aardig relaxt in stond. Mijn geboekte terugvlucht zou pas donderdag zijn en er kon nog zoveel veranderen. Tenslotte wist niemand echt waar we aan toe waren. Ik heb me wel direct aangemeld bij Buitenlandse Zaken. Verder had ik wel iets anders aan mijn hoofd, want ik had een kleine voedselvergiftiging opgelopen. Na mijn eerste Desperados aan het zwembad belandde ik ziek in bed.

Luchtruim

Niet alle gasten waren zo gerust als Debbie. "De meiden kwamen terug een super goede surfsessie om vervolgens te besluiten binnen een uur een ticket te boeken en in blinde paniek terug te keren naar Nederland. Vervolgens zijn er nog een meisje uit Duitsland en eentje uit Japan gearriveerd, evenals een gast uit Dublin en eentje uit Corsica. Ze zijn allemaal allemaal weer gegaan. Vaak heen en weer, omdat ze geen ticket te pakken konden krijgen en dus moesten terug keren uit Agadir naar de villa om de volgende dag weer een hele dag te vertoeven op het vliegveld in de hoop naar huis te kunnen. Ze liepen daar natuurlijk een groot risico om besmet te raken met Corona", zegt Debbie.

Vanaf dinsdag is daarom besloten dat als je de villa verliet, je ook niet meer terug mocht keren om zo de kans op besmetting van met name het personeel zo klein mogelijk te maken. "De rest is desondanks allemaal vertrokken. Alleen de gast uit Japan is in eerste instantie gebleven. Donderdag kregen we te horen dat om 18.00 uur het luchtruim dichtging, waarop zij in blinde paniek alsnog naar Marrakesh is gegaan om via London thuis te komen. Dat is gelukt", zo weet ze.

Lock down

Debbie besloot te blijven. "Ik hoorde te veel spookverhalen over geboekte vluchten die niet gingen. Overvolle vliegvelden waar niet doorheen te komen was. Daarom heb ik de keuze gemaakt om hier te blijven. Wat moet ik thuis terwijl alle horeca dicht is en ik dus geen werk heb? Hier zit ik ook binnen alleen dan met zwembad en keukenprinses Maxime', zegt Debbie lachend. Ze mag vanwege de lock down in Marokko sinds zondagavond niet meer buiten de poorten van de vakantievilla. "Binnen blijven dus. Doe je dat niet, dan zijn er grote gevolgen. Boetes van 30 tot 130 euro boete of 1 tot 3 maanden de cel in. Geloof me, dan ga je wel luisteren. En dit terwijl er hier nog niet meer dan 10 dodelijke gevallen zijn", vergelijkt ze met Nederland.

Geliefden

Ondanks de bizarre situatie en het feit dat ze moederziel alleen in Marokko zit is ze niet bang. "Sterker nog, geloof ik dat ik hier veiliger zit dan waar dan ook en dat is wat mijn familie en vrienden inmiddels ook beseffen." Hoewel Debbie erg optimistisch is ingesteld, beseft ze wel dat ze echt vast zit. "Het moeilijkste is het idee dat als mijn geliefden het krijgen, ik dus echt vast zit hier en niets kan doen." Gelukkig is dat niet het geval en kan ze nog volop contact hebben met familie en vrienden. "Videobellen helpt daarbij en is nog eens superleuk ook trouwens. Ik had al een beldate met mijn oma van 96. Toevallig staat mijn tante op haar afdeling en kunnen we dus even videobellen."

Surfschool

Vervelen doet Debbie zich niet. "Ik zit hier nu met Maxime uit België en Bridget uit Amerika", vertelt ze. "Iedereen kan ons volgen via onze blog villaquarantaine.com of de website van Chernaki. Maxime heeft een superactie opgezet. Tegoedbonnen om hier te komen surfen en chillen waar je nu een surfponcho bij krijgt. Door haar ontworpen en bij een lokale ondernemer gemaakt en gedrukt. De logo's zijn bij vele ponchos verkeerd opgezet en moeten dus losgepeuterd worden. Weer wat te doen dus. Eigenlijk zijn wij hartstikke druk", zegt ze lachend. "Ik sta op tussen 08.30 en 09.00 om mijn zonnegroetjes te doen. Dan zijn we tot een uur of elf wel druk met ontbijt. Daarna een uurtje logo's lospeuteren, zwemmen, kroelen met de vier honden die hier verzorgd worden en lunchen . Dan lekker de zon in met een Desperados en wat videobellen. Na het avondeten kijken we een film of spelen Kolonisten van Catan. We denken eraan om een bootcamp of dansuurtje in te lassen op het dakterras."

Harde leerschool

Hoewel Debbie zich prima vermaakt zegt ze: "Ik doe stoer maar mijn hartje breekt bij het zien van alle vreselijke beelden. 2020 zal in de boeken gaan als een vreselijk crisisjaar maar ik zie het ook als een hele harde leerschool en het besef dat deze levensstijl voor het grootste deel van de wereld de realiteit is." Debbie heeft een vlucht geboekt voor 10 april, maar deze is inmiddels weer geannuleerd. Nu is het afwachten wanneer ze terug kan naar Tholen. "De politie gaat langs alle hostels om op te nemen wie er zijn en waar vandaan. Zo krijg je één persoonlijk ticket om naar buiten te gaan bij noodgevallen. Zorgen zijn niet nodig. Er zijn op dit moment wel grotere problemen dan Debbie Smits uit het paradijs halen. [l]