Aan de keukentafel met Jan Elenbaas: ‘Stilzitten is geen optie’

Ondernemers zijn vaak dag en nacht bezig met hun onderneming. Maar wat drijft hen? Wat is hun motivatie? En waar liggen zij ‘s nachts van wakker? In ‘Aan de keukentafel met...’ gaan we met hen in gesprek en gaan we op zoek naar het bijzondere verhaal dat zij te vertellen hebben. Deze week: Jan Elenbaas.

Jan, op jonge leeftijd startte je jouw ondernemersreis. Wat motiveerde je om in deze branche te stappen?

“Mijn moeder runde een winkeltje in Scherpenisse. Op een dag, terwijl ik werkte in het grondverzetbedrijf van mijn oom, besefte ik dat ik hetzelfde wilde doen als mijn moeder. Ze waarschuwde me dat hoewel er geld werd verdiend, het uiteindelijk opging aan het opknappen van ons huis. Binnen enkele weken kwam ze terug en stelde voor dat ze een cursus binnenhuisarchitectuur zou volgen, waarbij ze vroeg of ik mee wilde doen.”

En dat heb je gedaan?

“Ja, ik ben meegegaan en zo leerde ik de basisprincipes. Ik dook in die wereld vanwege mijn passie voor ondernemen en het zien van kansen. Ik vond het winkeltje van mijn moeder leuk, maar ik dacht dat het naar een hoger niveau kon worden getild.”

En dat heb je gedaan. Hoe begon het?

“Met mijn moeder begon ik in Kapelle met 300 vierkante meter. We deden alles, van verkoop tot administratie. ‘s Avonds werkten we tot 22.00 uur. Met mijn moeder begon ik, maar op mijn 21e merkte ik dat ik wat sneller meespeelde dan zij. Uiteindelijk haalde ik haar in en zei ze: ‘Jan, ga ervoor. Ik zal je altijd ondersteunen, maar ik doe een stapje terug.’ Dat waardeer ik enorm.”

Je bent dus in 2006 gestart?

“Ja, klopt.”

Niet lang daarna volgde de bankencrisis in Nederland. Wat leerde je als ondernemer?

“Stilzitten is geen optie. Er zijn altijd kansen. We begonnen met verf en behang, voegden woninginrichting in Kapelle toe en voegden buitenzonwering en garagedeuren toe. Plotseling had ik een bedrijf met vier pijlers, wat ons een unieke propositie gaf.”

Dus eigenlijk heb je vier winkels in één?

“Ja, precies. En we zijn specialist in al die pijlers.”

Zie je dat klanten gebruikmaken van al die pijlers?

“Ja, er wordt veel gebruik van gemaakt en dat is fijn. Want de klant is mijn beste adviseur. Daarom sta ik nog steeds met regelmaat op de winkelvloer om te proeven wat er leeft en hoe ik daarop kan inspelen.”

Dat klinkt bijna te eenvoudig. Gewoon leveren wat wordt gevraagd?

“Dat is het. Retail is eenvoudig. Je moet het niet moeilijker maken dan het is. De consument vertelt zelf hoe ze het willen. Het is alleen de vraag hoe je daarop inspeelt en met welke partners je samenwerkt. Bij ons is samenwerking met fabrikanten essentieel. We bouwen altijd aan een intensieve samenwerking om uiteindelijk een sterke positie in de markt te hebben.”

Je hebt nu drie volwaardige winkels. Welke stappen heb je genomen om daar te komen?

“We zijn begonnen in Kapelle en dachten: ‘wat hier werkt, kan ook in Tholen.’ Vanaf het kleine winkeltje in Scherpenisse zijn we naar Tholen gegaan. Tholen heeft een regionale functie op het eiland, dus dat bleek succesvol. Ik was verantwoordelijk voor Kapelle, terwijl mijn moeder het team in Tholen leidde. In 2014 kregen we de kans om een winkel in Vlissingen over te nemen, waardoor we onze aanwezigheid uitbreidden van Vlissingen tot aan Roosendaal, en soms zelfs daarbuiten.”

Van één winkel naar drie, dan is jouw rol waarschijnlijk ook veranderd door de jaren heen?

“Mijn rol is enorm veranderd. Het voordeel is dat ik alle processen heb meegemaakt en duidelijk weet wat ik wil. Ik werk met een ervaren team en deels met een jong team zonder ervaring. Dat jongere team geeft me een enorme drive, omdat ze soms dingen net iets anders zien dan ik, wat ik heel leuk vind. Ze zorgen voor een glimlach binnen de organisatie.”

Komt dat omdat je zelf ook op jonge leeftijd begon?

“Ik kreeg zelf op 21-jarige leeftijd de kans, en ik wil jonge mensen laten zien dat als je inzet toont, ijverig bent en talent hebt, die kans er bij ons is. Ik geloof echt in de talenten van anderen.”

En kijkend naar de toekomst. Is dit de status quo en wil je verder uitbreiden?

“De bedoeling is dat we de diepte ingaan. Vooral in deze tijd is actieve marktbewerking belangrijk, maar aan de andere kant weten we niet wat de toekomst brengt. We blijven realistisch. Het moet niet, maar het komt wel.”

Wat is de rode draad van het bedrijf?

“Dat is echt persoonlijk contact. Dat begon toen mijn oma in 1962 begon met de verkoop van verf vanaf haar trap, en dat is nog steeds zo. Het ontzorgen van de klant is in al die jaren niet veranderd, alles daaromheen wel. Al die veranderingen zien we als kansen waar we op kunnen inspelen, zolang de klant maar voorop blijft staan.”

Is dat het gat in de markt dat je in 2006 zag?

“Absoluut. Vandaag de dag is alles erg onpersoonlijk. Online winkelen en snel even iets halen in de winkel. Persoonlijk contact is ontzettend belangrijk, en daarin maken we echt het verschil.”

Hoe doe jij dat?

“We bellen mensen op om langs te komen voor een kop koffie en praten meteen over het product. Mensen worden echt verrast, omdat ze dat niet meer verwachten. Dat maakt het zo mooi dat wij dat nog bieden.”

Je lijkt geen uitdaging uit de weg te gaan.

“Klopt! Ik word juist gemotiveerd door uitdagingen. Dat betekent niet dat we geen fouten maken, maar we proberen altijd alles goed op te lossen. We denken niet alleen aan morgen, maar echt aan de lange termijn.”

Zodat de klant weer terugkomt?

“Precies!”

Mooi ondernemerschap! Met wie zou jij graag een keer aan de keukentafel willen zitten?

“Ik wil aan de keukentafel zitten met een andere selfmade man, nuchter in het leven staan en kansen grijpen. Dat vind ik geweldig om te zien. De winkel van mijn moeder verdiende eerst niets, en nu wel. Met 24 mensen. Dat is prachtig.”

Paspoort
Naam Jan Elenbaas
Leeftijd 38
Burgerlijke staat Getrouwd met Annemarie (36)
Kinderen Jurre (7), Marilyn (5), Sem (1)
Woonplaats Tholen
Beroep Eigenaar van Decokay Elenbaas Noom
Waar haal je plezier uit? “Ik haal plezier in het creëren van iets uit het niets, daarom zie ik mijn onderneming niet als werk maar als hobby. Maar naast mijn onderneming ontspan ik graag in mijn tuin, waar ik liever werk dan dat ik geld uitgeef aan een sportschoolabonnement. Ook speel ik graag orgel; een passie die ik heb ontwikkeld sinds mijn zevende, waarbij ik geniet van het bespelen van dit oude instrument en anderen wil verrassen.”