Aan de keukentafel met Nick Matthijs: ‘Mannekesdrop is de rode draad van ons bedrijf’
Door: José van der Wegen RubriekOndernemers zijn vaak dag en nacht bezig met hun onderneming. Maar wat drijft hen? Wat is hun motivatie? En waar liggen zij ‘s nachts van wakker? In ‘Aan de keukentafel met...’ gaan we met hen in gesprek en gaan we op zoek naar het bijzondere verhaal dat zij te vertellen hebben. Deze week: Nicky Matthijs van Matthijs BV.
Matthijs, een mooi familiebedrijf, wat is jouw rol hierin?
“Ik ben de mede-eigenaar, samen met mijn pa. Hij is de derde generatie, ik ben de vierde generatie. Ik heb in 2020 de eerste helft van de aandelen over mogen nemen en nu zijn we bezig om te kijken of ik ook de tweede helft kan overnemen. Dan kan mijn pa langzaam wat afbouwen en wat meer afstand nemen van het bedrijf. Misschien dat dit jaar nog lukt, maar voorlopig doen we het nog samen.”
En waar is het destijds allemaal begonnen, Nick?
“Het is een echt familiebedrijf, in 1920 begonnen. De opa van mijn vader is ermee gestart. Hij werkte in eerste instantie net als zijn vader, bij snoepfabriek P. de Klerk in Bergen op Zoom. Maar na twee jaar experimenteren en ontwikkelen van eigen recepturen is hij voor het eerste begonnen met zijn eigen onderneming vanuit zijn schuurtje met het produceren van uilenvellen. Dat is harde karamel die ze bakken en dan breken. Vervolgens werd het assortiment uitgebreid met dropjes, spekjes en karamelletjes. Mijn overgrootopa kreeg een groot gezin. Tien zonen en vijf dochters, die allemaal in zijn zaak hebben gewerkt, maar mijn opa (1 van de zonen) bleef uiteindelijk over met twee broers. Eind jaren 80 gaan de zaken niet goed en besluit mijn vader, na 5 dienstjaren en een verontrustende mededeling van de accountant van de snoepfabriek, om in januari 1989 in de zaak te stappen. Hij heeft met veel energie en grootse plannen de fabriek weer nieuw leven ingeblazen. Kort erop besluiten de twee laatst werkende broers van mijn opa het bedrijf te verlaten en later heeft mijn vader ook mijn opa uitgekocht. Vanaf dat moment ging hij alleen verder.”
En hoe ben jij in het bedrijf terechtgekomen?
“Mijn broertje studeerde geneeskunde en hij was er stellig in om niet in de zaak te gaan. Ik werkte toen als timmerman in opleiding. Toen ging mijn vader met mij het gesprek aan. Hij wilde weten wat mijn plannen waren voor de toekomst. Er werd altijd tegen ons gezegd: ‘Doe wat je leuk vindt’. We zagen namelijk ook wel dat de zaak veel tijd en energie kostte. Maar mijn vader wilde een fabriek overnemen in België, uitbreiden en een tweede gietlijn uitzetten. Er waren volop mogelijkheden, dus toen de vraag kwam of ik misschien in de zaak wilde, heb ik die wel met twee handen aangepakt. Dat was in 2012.”
Ondanks dat ze altijd zeiden: ‘doe het niet’?
“Ik werd enthousiast door mijn vader, hij wilde uitbreiden. En het is gewoon een product wat wij inmiddels zo goed kennen, het is me met de paplepel ingegoten. We zeggen soms gekscherend: ‘we zijn van suiker gemaakt, zet me niet in de regen’. Maar ik was enorm trots toen ik werd gevraagd, het is een unieke kans en een mooie uitdaging.”
Ben je trots op je vader?
“Absoluut! Hij heeft het bedrijf uit het slop getrokken, nieuw leven ingeblazen en zo neergezet. Uitbouwen, doorbouwen en een hele mooie fabriek neergezet.”
Voel je als vierde generatie wel een bepaalde druk, om het beter te doen?
“Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet wil proberen om een stapje verder te gaan. Je hebt ook je eigen visie. Maar ik zie het niet als een plicht, wel als een soort passie. We doen het nu samen en daar krijg ik echt wel een kick van, dat het zo samenwerkt en dat je samen iets doet met jouw visie. Mijn vader zit nu 35 jaar in de zaak, ik 11 jaar. Ik ben een klein jaar weg geweest, maar toen ik terugkwam, wilde ik ook wel graag iets neerzetten. Ik kreeg toen ook een nieuwe rol, niet meer die van salesmanager, maar als directeur. Dat was in april 2020.”
Dat was in 2020, maar je bent begonnen in 2012 bij Matthijs.
“Ik ben gewoon begonnen op de inpak, dozen stapelen, dozen stickeren, eigenlijk gewoon verdergegaan met mijn vakantiewerk wat ik deed in de vakanties toen ik nog op school zat. Van dozen stapelen tot dozen vullen en van inpakker werd ik ploegleider, gewoon mee met de rest. Ik heb stapsgewijs door de hele fabriek gewerkt, ook in het magazijn en op de productie. Je moet toch wel weten hoe alles werkt en alles begrijpen. Ik heb op de werkvloer veel geleerd en ben zo richting kantoor gegaan. Eigenlijk ben ik op een natuurlijke manier het bedrijf ingerold.”
In 2020 werd je directeur, lijkt me een lastig moment.
“De coronaperiode was inderdaad geen gemakkelijke tijd. Ik begon weer in april 2020 en twee weken daarvoor zat ik nog lekker op een terras en dat was meteen het laatste biertje dat ik daar kon drinken, want alles ging op slot. Ook op ons bedrijf had corona effect. Maar we besloten om te kijken naar nieuwe mogelijkheden, nieuwe producten te ontwikkelen. Onze kracht zit hem toch echt wel in onze Mannekes drop, ook wel bekend als het Brussels Manneke. Dat modelletje is toch wel de rode draad door ons bedrijf. Dit dropje is ontwikkeld door mijn opa samen met zijn vader, generatie 1 en 2. Het heeft een uniek receptuur dat anderen niet kunnen maken. Het idee is toen ook ontstaan: ‘kunnen we daar geen merk omheen bouwen’? Daar zijn we in 2020 mee begonnen.”
Dat is toch wel een gewaagde stap?
“Iedereen kent de Mannekes drop, maar er zat geen merk aan vast. Dus waarom zouden we het dan niet meer in het licht zetten? Dit is ons merk geworden en het slaat goed aan. Inmiddels liggen de Mannekes in meerdere smaken bij Dirk van den Broek, Albert Heijn, Vomar, DekaMarkt, Nettorama en Hoogvliet. Er volgen ook gesprekken met Jumbo en de verkoop gaat als een speer! Afgelopen jaar verkochten we 1,1 miljoen zakjes Mannekes.”
Maakt dat je trots?
“Ik loop in de supermarkt altijd even door het gangpad met de snoep om te kijken hoe onze producten erbij liggen. Dan gaat het gewoon even kriebelen. Het is iets waarvan we hoopten dat het ooit zou gaan lukken en daar zijn we uiteraard erg trots op zijn.”
Tot slot: met wie zou je zelf aan de keukentafel willen zitten?
“Ik zou best weleens willen weten wat de visie is geweest van mijn overgrootopa, de eerste generatie. Waarom begin je zo’n bedrijf? Hoe ging dat dan allemaal in het bedrijf? Zeker in de tijdgeest van toen. Wat was zijn drive om door te gaan? Zou hij nog wijze lessen hebben? Onder het genot van een biertje had ik daar best met hem over willen babbelen.”
Paspoort
Naam: Nick Matthijs
Functie: CEO Matthijs BV
Leeftijd: 32 jaar
Relatie: Samenwonend met Donna, met vijfde generatie Matthijs op komst
Hobby: Sporten, zoals hockey, tennis, padel en golf, maar ook het bedrijf
