Marian en haar CVA: duo op een hobbelig pad

RIJSBERGEN - Marian Cosijn lag in 2006 in het ziekenhuis voor een gynaecologische ingreep. Ze kreeg een ruggenprik en alles verliep naar wens. Een dag later zag de wereld er echter heel anders uit. Ze kon de linkerzijde van haar lichaam niet goed meer bewegen. Weer een dag later werd pas de juiste diagnose gesteld: een CVA, en dus niet een restverschijnsel van de ruggenprik. Vijftien jaar later ondervindt Marian nog dagelijks de gevolgen hiervan.

Al vrij snel na deze gebeurtenis ontstond bij Marian de behoefte haar ervaringen in een boekje te bundelen zodat zowel ervaren medewerkers in de zorg als medewerkers in opleiding kennis kunnen nemen van de praktische gevolgen van een CVA voor iemand leven. Pas jaren later lukte het haar inderdaad om alles aan het papier toe te vertrouwen. Het resultaat is het boek ‘Mijn CVA en ik... duo op een hobbelig pad’. Marian vertelt: “Mijn hoofd zat zo vol en er gebeurde zoveel tegelijk dat ik het de eerste jaren niet of nauwelijks in een logisch verhaal op een rijtje kon krijgen. Het heeft dus zo’n veertien jaar geduurd voor me dat eindelijk lukte”.

Obstakels

“Plotseling was je in mijn leven. Ik had je niet zien aankomen, niet om je gevraagd. Ik vond je niet aardig en soms zelfs gemeen. Je liet me struikelen en af en toe vallen.” Met deze woorden begint het boek waarin Marian in zeer begrijpelijk taal uitlegt hoe ze samen met haar CVA sindsdien als een duo door het leven gaat. “Ik moest met je zien te leven, met je zien te dealen,” gaat de tekst verder. Samen lopen ze over een hobbelig pad dat, zeker in het begin, vol lag met obstakels. Inmiddels weet ze die redelijk te ontwijken.

De tekening op de voorkant van het boek ontwierp Marian zelf. Je ziet een oneffen en steeds veranderend pad waarop iemand loopt. Als je dan goed kijkt, zie je de CVA aan de rechterkant van het hoofd en zie je dat de linkerkant van het lichaam is aangedaan.

Marian liep na haar CVA tegen veel obstakels aan. De neuroloog sprak haar aan als verpleegkundige en gebruikte medische termen, maar die kon Marians hoofd op dat moment helemaal niet verwerken. De UWV-arts wilde al dat ze na korte tijd haar werk deels zou hervatten. Dit mislukte echter. De werkgever handelde volgens de bestaande protocollen zonder zich echt te verdiepen in de gevolgen voor Marian. Met als gevolg onbegrip. Autorijden mocht ze nog niet, maar hoe kom je dan op tijd op je werk als het openbaar vervoer veel tijd kost en je ook nog moet overstappen? En hoe moet je dan je werk doen als je al moe aankomt? “Want dat is dus zo’n onzichtbaar gevolg van mijn CVA,” geeft Marian aan. “Ik raak veel sneller vermoeid dan vroeger en ik kan moeilijker prikkels en indrukken verwerken.” 

Bestellen

Het boek is via het e-mailadres marianjansen1956@gmail.com verkrijgbaar voor 22,50 euro. De helft van de opbrengst wordt door Marian Cosijn gedoneerd aan Hersenletsel.nl. Deze organisatie probeert meer bekendheid te geven aan de gevolgen van een CVA voor iemands leven. Vandaag vindt de jaarlijkse Europese Dag van de Beroerte plaats om meer aandacht te krijgen voor de gevolgen van een beroerte (CVA).