Negende kerkdienst in Thools dialect

THOLEN - In de rooms-katholieke kerk in Tholen vindt op zondag 10 november voor de negende keer een kerkdienst in het Thools dialect plaats. Dit jaar is het thema ‘Vroûwen uut èèn stik’. Dominee Nel Roggeband-Baaij kan na een jaar afwezigheid door ziekte weer voorgaan in de dienst in het Thools dialect: "Ik combineer graag wat de Bijbel vertelt met wat er in de samenleving gebeurt."

“Vrouwen uut èèn stik is een Thoolse uitdrukking die wordt gebruikt voor sterke vrouwen die niet buigen voor regeltjes of voorschriften die anderen hen willen opleggen, vrouwen die opkomen voor hun rechten en heel veel kunnen”, vertelt dominee Nel Roggeband-Baaij. Na een jaar afwezigheid door ziekte kan zij weer voorgaan in de dienst in het Thools dialect.

Preek
Iedereen is zondag 10 november welkom bij de dienst in de kerk aan de Markt in Tholen. Die begint om 14.30 uur. Een koor van ‘Zeeuws Ziengende Zangers’ brengt liederen in het Thools ten gehore, de schriftlezing is in het Thools, de preek is in het Thools en een aantal mensen draagt Thoolse klederdracht of een andere Zeeuwse streekdracht. Wie klederdracht bezit, is welkom dit te dragen bij de dienst. Het koor staat onder leiding van Sarien Bout-Sakko, Edu de Goffau verzorgt de orgel- en pianobegeleiding en Heleen Bout bespeelt de fluit.

Verhalen
“Ik vertel over het thema aan de hand van het bijbelverhaal over de vijf dochters van Selofchad”, legt Roggeband uit. “Deze vrouwen vochten bij de toenmalige leiders, Mozes en Aäron, succesvol de wetsregel aan dat vrouwen niet konden erven. Als er geen zonen waren, verviel het bezit van hun vader aan zijn broers of neven. Dit verhaal laat ons zien dat er al in de tijd van de bijbelschrijvers vrouwen waren die zich niet wilden neerleggen bij gebruiken die in de traditie van een volk waren ontstaan. Ook al heeft het lang geduurd voordat de kerk, en de maatschappij, vrouwen dezelfde rechten toekende als mannen. En in sommige streken en kerken hebben vrouwen nog steeds niet dezelfde rechten.”

Jeugd
Het verhaal riep bij Roggeband een beeld op uit haar jeugd. “Want ook toen waren er Vrouwen uut èèn stik, ook al hadden ze niet dezelfde rechten en was wat ze deden vaak uit bittere noodzaak. Vrouwen die naast de zorg voor het huishouden een hele dag mee naar het land gingen of - wat mij nog erg bijstaat - een vrouw die met een juk met emmers vis op haar schouders een paar dagen per week vis liep te venten. En wat dacht je van al die vissersvrouwen die alleen het gezin moesten runnen? Vroûwen uut èèn stik, ze bin d’r altied gewist, bin d’r vandaege en zu’n d’r ook atied weze.”

Boodschap
Een kerkdienst in het dialect geeft volgens de organisatie meer diepgang en ontroering aan de boodschap. “Het komt dichtbij je wortels, want je bent ermee opgegroeid. De mensen horen oude woorden en denken: ‘Hé, dat zeiden mijn ouders vroeger ook’.”

Roggeband vindt het naar eigen zeggen erg belangrijk om haar verhaal ‘behapbaar’ en laagdrempelig te houden. “Ik combineer graag wat de Bijbel vertelt met wat er in de samenleving gebeurt.”