Schilder Jacques Tange blijft altijd een beetje Vlissings

VLISSINGEN - Jacques Tange woont al vele jaren in Schiedam, maar voor een nieuw promotiefilmpje over zijn werk keert de internationaal exposerende schilder binnenkort met plezier terug naar zijn geboortestad Vlissingen. “Ik heb hier tot mijn achttiende gewoond en het blijft voelen als thuis”, vertelt Tange.

Jacques Tange is in 1960 geboren op ‘t Eiland. Die buurt en het strand zullen in ieder geval langskomen als decor in het filmpje, waarin straks ook dronebeelden te zien zijn. Opgroeien in de havenstad heeft er wellicht voor gezorgd dat Tange altijd water in de buurt wil hebben. “Aan zwemmen heb ik een hekel”, lacht hij, “maar ik hou van de wetenschap dat de zee vlakbij is. Ik ruik graag de zoute zeelucht.”

Zijn ouders zijn inmiddels overleden, maar zijn broer woont nog in Vlissingen. “Ik ken hier bijna niemand meer, maar ik verdwaal niet als ik hier loop of fiets. Terugkeren blijft grappig. Als ik bij Neeltje Jans Walcheren in rijd, krijg ik een nostalgisch gevoel. Schiedam is thuis, maar Vlissingen blijft dat ook.”

Vrijheid

Op zijn achttiende liet Tange Vlissingen achter zich voor een opleiding aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Van jongs af aan wilde Tange kunstenaar worden - hij was altijd aan het tekenen - en inmiddels exposeert de schilder al ruim veertig jaar. Vrijheid is een belangrijk thema in zijn kleurige werk, dat vaak diepere boodschappen heeft voor wie er langer naar kijkt. “Ik schilder vooral vrijheid die ontnomen wordt, bijvoorbeeld vrouwen die als tweederangsburger worden gezien. Dat houdt me bezig, omdat ik het schandalig vind en niet begrijp. Daarom werk ik binnenkort ook weer mee aan de expositie ‘Van de heren- en de damesliefde’, om de emancipatie een schop onder de kont te geven.”

Zelf ervaart Tange dagelijks het geluk om zich vrij te voelen, zegt hij. “Schilderen is voor mij noodzaak en ik kan dat iedere dag doen, zonder dat iemand tegen me zegt hoe het wel of niet moet.”

Van je passie kunnen leven is niet voor iedereen weggelegd, realiseert Tange zich. “Ik werk hier keihard voor. Mijn streven is om iedere dag te schilderen, want ik heb nog zoveel ideeën in mijn knar en die wil ik niet vergeten. Ik slinger graag dingen de wereld in die iets zeggen. Daar word ik gelukkig van. Vakantie is niets voor mij.”

Duizelig

Heeft Tange, met zo’n lange carrière, internationale faam en onderscheidingen als Kunstenaar van het Jaar (2005) op zijn naam, nog dromen? “Ik hoop tot in de kist te kunnen blijven schilderen. Door steeds de grenzen op te zoeken, blijf ik mezelf uitdagen. Bijvoorbeeld met moeilijke composities of schilderijen die heel veel werk zijn. Zo begon ik aan een rivier gevormd door zoveel visjes dat ik maanden aan die visjes gezeten heb. Zou ik dat leuk vinden en volhouden? Ja dus, want het doek hangt hier nu. Het zijn zoveel visjes dat het lijkt of ze bewegen. Je wordt er bijna duizelig van.”

Fluweelachtig

Jacques Tange heeft met zijn echtgenote Belinda een galerie in Schiedam. Dichterbij hangt zijn werk tot en met 23 september in Galerie-T van Lia Hector in Middelburg. “Jacques is een groot kunstenaar”, vindt ze. “Zijn schilderijen zijn fluweelachtig om te zien en zijn beeldtaal is heel bijzonder, daar is geen tweede van. Je weet meteen dat je een Jacques Tange voor je hebt.”

Kijk voor meer informatie op jacquestange.art.